Święci i błogosławieni

18 lipca

Św. Fryderyka, biskupa i męczennika

Św. Fryderyk, potomek możnego rodu fryzyjskiego został wychowany przez duchownych kościoła w Utrechcie. Odznaczał się wielką pobożnością i wiedzą religijną. Biskup Rykfryd udzielił mu święceń kapłańskich i powierzył zadanie nauczania katechumenów. W roku 820 św. Fryderyk objął po nim biskupstwo Utrechtu.

Sakrę biskupią otrzymał w obecności cesarza Ludwika Pobożnego. Za jego radą postanowił zwalczyć resztki pogaństwa we Fryzji i w tym celu wysłał na północ swoich najgorliwszych współpracowników. Dla siebie przeznaczył terytorium sprawiające najwięcej kłopotów: Walcheren, wyspę należącą do Niderlandów, gdzie szerzyły się kazirodcze małżeństwa.

Święty pracował nieprzerwanie nad wykorzenieniem zła. Napominał grzeszników, modlił się za nich, pościł na ich intencję. Zwołał zgromadzenie wybitnych ludzi miejscowych i przedstawił im sposoby porzucenia błędnych dróg. W końcu udało mu się zlikwidować wiele niedozwolonych związków i przyprowadzić z powrotem do Boga niezliczoną rzeszę skruszonych grzeszników.

Usłyszawszy o niemoralnym życiu drugiej żony cesarza, udał się na dwór cesarski i śmiało ją upominał. Mimo iż zrobił to taktownie i w najlepszych intencjach, ściągnął na siebie gniew i nienawiść jej męża.

Skutki tego nie dały na siebie długo czekać. 18 lipca 838 roku św. Fryderyk po odprawieniu Mszy św. udał się do pobliskiej kapliczki, ażeby uczynić dziękczynienie. Wówczas napadli nań dwaj ludzie i przebili mieczem. Umarł ze słowami Psalmu 116 na wargach: "Będę sławić Pana w kraju żyjących". Opinia o jego świętości rozpowszechniła się szybko.

Modlitwa: Boże, przydałeś splendoru Twojemu Kościołowi przyznając św. Fryderykowi łaskę męczeństwa. Spraw, abyśmy mogli podążać jego śladem i otrzymać wieczną radość w niebie. Amen.