Święci i błogosławieni

26 kwietnia

Św. Aldy lub Aldobrandeski, wdowy

Św. Alda owdowiała bezdzietnie po siedmiu latach małżeństwa; schroniła się w małym domku w pobliżu Sieny i poświęciła się jałmużnictwu i umartwianiu się. Została obdarzona wieloma wizjami ziemskiego życia naszego Pana. Z biegiem czasu rozdała wszystko, co miała; w końcu piła wodę z tykwy, bo podarowała nawet ostatni garnuszek.

Wreszcie postanowiła porzucić samotność, aby poświęcić się opiece nad ubogimi chorymi. Zaczęła pracować w szpitalu; jej ekstazy sprawiały, że personel naigrawał się z niej; wielu uważało ją za oszustkę. Chcąc ją zdemaskować, posuwano się nawet do przekłuwania jej ostrymi narzędziami i przypiekania ogniem świec.

Jednak jej wielkie miłosierdzie i pokora przekonały wszystkich niedowiarków. Za jej sprawą miało miejsce wiele cudownych uzdrowień. Umarła w roku 1309.

Modlitwa: Boże, który natchnąłeś św. Aldę w drodze do pełni miłosierdzia, przez co mogła osiągnąć pod koniec swojej ziemskiej pielgrzymki Twoje Królestwo, udziel nam za jej pośrednictwem siły, abyśmy mogli z radością kroczyć drogą miłości. Amen.