Święci i błogosławieni

18 kwietnia

Św. Apoloniusza, męczennika

Po Marku Aureliuszu w roku 180 wstąpił na tron cesarski jego syn Kommod. Mimo swego przewrotnego usposobienia nie był okrutny dla chrześcijan; początek jego panowania przyniósł nawet pewne złagodzenie praw. W owym czasie nawróciło się wiele wpływowych postaci, między innymi również św. Apoloniusz, rzymski senator.

Jeden z jego niewolników, Sewerus, oskarżył go, że jest chrześcijaninem. Sewerus został skazany na śmierć na mocy niejasno sformułowanego przepisu z czasów Marka Aureliusza. Dekret ten, aczkolwiek karał chrześcijan, stanowił także, iż ci, którzy ich oskarżyli, również powinni ponieść śmierć. Wykonawszy wyrok na niewolniku sędzia wezwał św. Apoloniusza, aby ten wyrzekł się swojej wiary. Św. Apoloniusz odmówił i sprawę oddano pod osąd senatu rzymskiego.

Święty napisał wtedy apologię religii chrześcijańskiej, którą wygłosił przed dostojnym zgromadzeniem. Błyskotliwe przemówienie, które zawierało elementy nauki chrześcijańskiej i wierzeń pogańskich, kończyło się słowami: "Chcieliśmy Go uczcić, gdyż nauczył nas wzniosłych przykazań... Gdyby jednak (jak twierdzicie) okazało się nieprawdą, że dusza jest nieśmiertelna, że po śmierci będzie sąd ostateczny i cnota zostanie nagrodzona po zmartwychwstaniu oraz że Bóg jest sędzią, chętnie uwierzylibyśmy takiemu kłamstwu. Dzięki niemu nauczyliśmy się, jak dobrze żyć i z nadzieją oczekiwać przyszłości, nawet gdy dotykają nas bolesne przeciwności."

Jednak ta wspaniała mowa nie zrobiła na senatorach żadnego wrażenia i św. Apoloniusza skazano dekretem senatu za odmowę wyrzeczenia się wiary. Ścięto go w szóstym roku panowania Kommoda, około roku 190.

Modlitwa: Potężny i miłosierny Boże, dzięki Twojej pomocy św. Apoloniusz zwycięsko oparł się torturom. Pomóż nam, którzy świętujemy jego triumf, zwyciężyć podstępne działania naszych wrogów. Amen.