Święci i błogosławieni

29 kwietnia

Św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy i doktora Kościoła, patronki straży pożarnej

Św. Katarzyna przyszła na świat w roku 1347. Od dzieciństwa poświęciła się Bogu: Jednak rodzice koniecznie chcieli wydać ją za mąż i sprzeciwiali się jeb pobożnym skłonnościom, a w końcu zaczęli ją wręcz prześladować. Znosiła wszystko mężnie i z radością, ani przez chwilę nie rezygnując z całkowitego oddania się Bogu. W końcu rodzice złagodnieli i pozostawili jej wybór dalszej drogi życia.

W roku 1365, w wieku osiemnastu lat, przywdziała habit trzeciego zakonu dominikańskiego. W roku 1374 podczas wielkiej zarazy heroicznie opiekowała się chorymi. Odtąd zaczęto ją uważać za wcielenie dobra; tysiące ludzi zostało nawróconych dzięki jej naukom.

Dwa lata później wybrała się do Awinionu, by wstawić się u papieża za Florentczykami, którym groziły surowe kary za spiskowanie przeciwko świeckiej władzy Stolicy Apostolskiej. Dzięki niej papież Grzegorz XI powrócił do Rzymu; święta zaleciła mu, aby zrobił wszystko co możliwe, by przywrócić pokój we Włoszech.

Dożyła jeszcze początku wielkiej schizmy, Słała listy do kardynałów, którzy przystąpili do schizmy, i do wielu książąt, ostrzegając ich przed strasznym złem. Życie jej zostało uświęcone przez Boga licznymi łaskami i cudami. Zmarła 29 kwietnia 1380 roku, mając trzydzieści trzy lata.

Św. Katarzynę długo uważano za jeden z najwybitniejszych umysłów teologicznych w Kościele. Może o tym świadczyć choćby jej wybitne dzieło pod tytułem "Dialog". W roku 1970 papież Paweł VI nadał jej tytuł doktora Kościoła.

Modlitwa: Wszechmogący Boże, święta Katarzyna ze Sieny, rozważając Mękę Pańską i służąc Twojemu Kościołowi, płonęła miłością ku Tobie, spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy się zjednoczyli z misterium Chrystusa i radowali się z objawienia Jego chwały. Amen.