Święci i błogosławieni

23 listopada

Św. Klemensa I, papieża i męczennika, patrona kamieniarzy

Św. Klemens, chociaż Rzymianin z urodzenia, był, jak dowiadujemy się z jego listu do Koryntian, pochodzenia żydowskiego. Nawrócenie zawdzięcza apostołom św. Piotrowi i Pawłowi; św. Paweł (w liście do Filipian) nazywa go swoim współpracownikiem.

Towarzyszył św. Pawłowi w podróży do Rzymu. Według Tertuliana, otrzymał sakrę biskupią z rąk św. Piotra. Po męczeńskiej śmierci św. Piotra i Pawła biskupem Rzymu został św. Lin; po jedenastu latach rządów nastąpił po nim św. Klet, a po jego śmierci około roku 91 objął po nim tron Piotrowy św. Klemens. Był on więc trzecim następcą św. Piotra.

Gdy w Koryncie wynikły spory w tamtejszej gminie chrześcijańskiej, zwrócono się do św. Klemensa o wydanie wyroku, mimo iż żył jeszcze wówczas jeden z apostołów, św. Jan. Jest to niezbite świadectwo prymatu stolicy rzymskiej, uznawanego nawet na Wschodzie już w I wieku po Chrystusie. Rozstrzygnięcie św. Klemensa zostało wysoko ocenione przez wczesne chrześcijaństwo: cytuje się je obok kanonicznych tekstów Pisma św.

Modlitwa: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty jesteś mocą wszystkich świętych, daj nam z radością obchodzić doroczne wspomnienie świętego Klemensa, który był kapłanem Twojego Syna i męczennikiem; swoim świadectwem potwierdził to, co sprawował na ołtarzu i własnym przykładem umocnił głoszoną naukę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.