1 września
Św. Idziego, opata, patrona kulawych
Św. Idzi prawdopodobnie pochodzi z Prowansji i był opatem jakiegoś klasztoru nad Rodanem. Legenda datująca się z X wieku opowiada, że był potomkiem greckiego rodu królewskiego, żył na przełomie VII i VIII wieku. Znany był w kraju ojczystym z powodu pobożności i wiedzy. Nie pragnął jednak podziwu i sławy, a nawet obawiał się ich. Chciał pędzić życie z dala od ludzi i uciech tego świata. Opuścił więc dom i pożeglował do Francji. Najpierw przebywał w pustelni w pobliżu ujścia Rodanu, potem przeniósł się nad rzekę Gard, a w końcu osiadł w diecezji Nimes.
Wiele lat przebywał w zupełnej samotności, rozmawiając tylko z Bogiem. Wkrótce jednak po całej Francji rozeszła się wieść o cudach przez niego dokonywanych. Popularność świętego pustelnika wciąż rosła. Król darzył go wielkim szacunkiem.
Ta sama legenda głosi, że król, bawiąc na polowaniu, zapędził się za oswojoną łanią, która żywiła świętego, odnalazł go i zbudował mu klasztor, gdyż św. Idzi nie dał się namówić do porzucenia swojej samotni. Przyjął do niej wszakże kilku uczniów, tworząc w ten sposób początek wspólnoty zakonnej. Zachowywała ona ustaloną przez niego regułę. Później zakon przyjął regułę św. Benedykta. Św. Idzi zmarł prawdopodobnie około roku 712. Był jednym z najpopularniejszych świętych średniowiecza; wiele kościołów, również w Polsce, wzniesiono pod jego wezwaniem.
Modlitwa: Panie, pozwól nam w czasie naszej ziemskiej wędrówki nieustannie myśleć o sprawach niebios i naśladować przykład doskonałości ewangelicznej, jaki nam dałeś w osobie św. Idziego opata. Amen.