25 maja
Św. Grzegorza VII, papieża
Hildebrand urodził się we Włoszech. Wkrótce udał się do Francji, gdzie przyjął habit w odnowionym opactwie Cluny. Wezwany z powrotem do Rzymu, wkrótce zyskał sławę jako mąż uczony i świątobliwy. Pomagał papieżowi Leonowi IX przeprowadzać reformy, a po jego śmierci objął po nim tron Piotrowy w roku 1073, przyjmując imię Grzegorza VII. Kontynuując reformy św. Leona, usiłował wykorzenić symonię i rozwiązłość moralną kleru oraz uwolnić Kościół spod wpływu władców świeckich.
Cesarz niemiecki Henryk IV, którego św. Grzegorz wyklął za uporczywe nieuznawanie prawa papieży do mianowania biskupów, został zmuszony do udania się do Canossy, gdzie stojąc boso na śniegu błagał o przebaczenie. Jednakże ten słynny akt pokuty był tylko pozorem: kiedy Henryk w roku 1084 zajął Rzym, doprowadził do wyboru antypapieża; Grzegorz musiał szukać schronienia w Salerno, gdzie następnego roku zmarł.
Św. Grzegorz jest niewątpliwie jednym z największych papieży i najwybitniejszych mężów historii. Owładnięty ideą świętości Kościoła, widział ten Kościół uwikłany w przyziemne sprawy ludzkie i związany ściśle z państwem i jego zmiennymi losami. Postanowił więc oczyścić i dźwignąć przede wszystkim kler przez ścisłe przestrzeganie celibatu i przywrócenie wolności i niezależności Kościoła od władz państwowych. Uległ w walce. Umierając miał powiedzieć: "Umiłowałem sprawiedliwość i nienawidziłem nieprawości, dlatego umieram na wygnaniu".
Modlitwa: Wszechmogący Boże, daj swojemu Kościołowi ducha męstwa i umiłowania sprawiedliwości, którym zajaśniał święty Grzegorz, papież, spraw, aby Kościół odrzucał wszelką nieprawość i mógł w wolności pełnić to, co sprawiedliwe. Amen.